Алтайдан Каспийге дейін. Қазақстанның табиғи, тарихи және мәдени ескерткіштері мен көрнекті орындарының атласы
133. Т. Г. Шевченко мемориалдық мұражайы
«Наймичка», «Варнак» (1853), «Музыкант» (1854), «Несчас т-
ный», «Капитанша», «Близнецы» (1855), «Матрос» («Прог ул-
ка с удовольствием и не без морали»), «Художник» (1856).
Друзья и знакомые пытаясь облег чить его у часть ходатай-
ствовали перед царским правительством о предоставлении
амнистии в связи с кончиной императора Николая, но их
прошения были отклонены. Тем не менее, в 1857 г. власти
наконец-то разрешили Т. Г. Шевченко выйти в отставку и
поселиться в Оренбурге.
Обра дованный извес тием о с кор ом о с вобождении,
ве ликий кобзарь же лая скоротать время ожидания же лан-
ной свободы, с 12 июня 1857 г. начал вести дневник, кото-
рый довел до 13 июля 1858 г. В первый день он написал в нем
о себе: «С некоторого времени, с тех пор как мне позволе-
но уединяться, я чрезвычайно полюбил уединение. Милое
уединение. Ничего не може т быть в жизни с лаще, очаро-
вате льнее уединени я. Особенно перед лицом улыбающей-
әйелі»,
«Казарма»,
«Бақташы»,
«Қамыстар»,
«Жалғыз
ағаш»,
«Дәлісмен-молда-әулие»,
«Киіз
үйде»,
«Қара
бұтақ
қамалы»,
«Ошақ басында», «Қайыр сұраған балалар», «Ақын», «Жас
қазақ әні». Т. Г. Шевченконың суреттері мен бояуларының
негізгі тақырыбы – сол кездегі қазақтардың өмірі мен
солдаттардың ауыр тұрмысы.
1853 ж. бекіністегі жаңа комендант И. А. Усковтың
қол астына келген Т. Г. Шевченко онымен жақсы қарым-
қатынаста болды. Манғышлаққа келуі оған көп жеңілдіктер
туғызды, көп оқуға мүмкіндік болды, достарымен хат алысты,
Астраханьнан
әкелінген
талдар
отырызылған
гарнизонның
бағы мен бақшасын қарады. Осы уақыттан бастап Т. Г. Шев-
ченко
орыс
тілінде
прозалық
шығармалар
жаза
бастады:
«Княгиня»,
«Наймичка»,
«Варнак»
(1853),
«Музыкант»
(1854),
«Бейшара»,
«Капитанша»,
«Егіздер»
(1855),
«Матрос»
(«Рахатта-
нып қыдыру және моральсыз емес»), «Суретші» (1856). Доста-
ры мен таныстары император Николайдың қайтыс болуы-
214
Т. Г. Шевченко мұражай бағындағы саяжол
Аллея в саду музея Т. Г. Шевченко